دلم باران می خواهد

این هم یکی از انشا های خودم است . 

امیدوارم  رضایت شما را جلب کند ...

_{دلم باران مي خواهد...} 

روز های پایان عمر زمستان بود. بالاخره شهر از ستم 

گرما و تشنگی رهایی پیداکرده است. گیاهان تشنه 

تر از قبل در تکاپوی آب بودند . صدای دلنواز و آهنگین 

برگ های خشکیده که از  دستان درختان بر زمین 

بوسه می زدند بیشتر و بیشتر  من را می رنجاندند. 

آسمان زیبای خداوند یکتا سینه ی غم بقل گرفته است . 

گویی... همه در بستر بیماری به خواب عمیق 

فرو رفته بودند. واز قطره ای باران خبری نبود . انتظار ها 

به سر می کشید و وضع شهر زمستان بد تر و بدتر 

می شد .  تا اینکه روزی به پادشاه زمستان  اطلاع

دادند که باران از این شهر دزدیده شده است . گویی...

دیو سیه او را دزدیده  است .  با شنیدن این خبر که 

زمستان لبریز از غصه و ناراحتی بود  لباس و زره خود 

را بر تن کرد و برای نجات باران رفت . یر اسب سپید 

خود شد و از کوه ها و چشمه های خشکیده گذشت و 

تقبل رنج ها باران را از دست آن ظالم نجات داد . 

او را رها کرد و به آسمان رفت . و زمستان شجاع 

و دلاور به سر زمین خود بازگشت .  

با فرا رسیدن زمستان باران که مانند پرستار بود 

همه را از تشنگی سیراب کرد و طبیعت لبلس زیبای 

خود که باران به او هدیه داده بود برتن کرد.